
[Δημοσίευση:"Ημερολόγιο του 2017" , της Εταιρείας Συγγραφέων, εκδ. Πατάκη]
Έφριξαν οι Έλληνες
με την επιστολή του Νικάνορα.
Απόφαση περιείχε του Αλέξανδρου
για θεοποίησή του.
Κι όπως πάντα η Σπάρτη:
"αν θέλει να είναι, ας είναι" είπε.
Ήδη η Μεγαλόπολη
είχε υψώσει ιερό δίπλα στου Άμμωνα Δία.
Όμως είτε γιατί ήταν καιρός
που η θρησκεία περνούσε κρίση
είτε γιατί το θέμα βόλευε
για ευρύτερο κρατικό μετασχηματισμό
όλοι το δέχτηκαν,
ακόμα κι οργισμένη ετοιμοπόλεμη Αθήνα.
Το ενίσχυσε η άποψη του Δημοσθένη
που ενώ το θεώρησε ασεβές
το αποδέχτηκε με αντάλλαγμα πολιτικών εξόριστων.
Ο θάνατος του Αλέξανδρου
εγκαίρως έσωσε τις πόλεις από τις συνέπειες.
Κίτρινα και μωβ αγριολούλουδα τώρα φυτρώνουν
στα αρχαία ερείπια των ιερών και των ναών
και σείονται απαλά απ΄τις ριπίδες μιας αύρας
που ακροβατεί ανάμεσα σε γνώση και ύλη.
Τα λιώνει ενίοτε το βάδισμα απρόσεκτου τουρίστα.
Μες στους αιώνες κρίθηκε η χρήση
του Άμμωνα του Δία και όλων των θεών.
Έμεινε η αλήθεια
για τα έργα του ανθρώπου
στη μνήμη των λαών.
Θυμούνται και λατρεύουν όποιον
έστω και με ένα μέγα έργο
πρωτοστάτησε
στις τύχες των θνητών.
Μαρία Λαγγουρέλη*

Κατηγορίες
Ποίηση, Μυθιστόρημα
Συνδέσεις (links)
Βιβλιονέτ
Αρχείο Εταιρείας Συγγραφέων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου