Πέμπτη, Ιανουαρίου 16, 2014

Οι ψυχόπονοι βολευτές και οι μονίμως βολευόμενοι αγρότες


Να ΄ναι καλά το λεφτόδεντρο!

Χριστίνα Ταχιάου, Protagon.gr, 16/1/14


Πριν από χρόνια, έκανα μια εκπομπή στο ραδιόφωνο σχετικά με την «Περιφέρεια», όπως κομψά χαρακτηρίζονται οι περιοχές εκτός των «πρωτευουσών» Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Σε αυτήν την εκπομπή, καθημερινά ανταποκριτές από διάφορα σημεία της βόρειας, κυρίως, Ελλάδας έδιναν τοπικές ειδήσεις.
Ήταν μεγάλη εμπειρία, για μένα, να βγαίνω από τον μικρόκοσμό μου και να ασχολούμαι με την καθημερινότητα της «Περιφέρειας». Να ακούω τι απασχολεί τους κατοίκους της Άρτας, των χωριών της Κοζάνης ή της Έδεσσας (τυχαία τα παραδείγματα, μην παρεξηγηθώ!). Σε πολύ μεγάλο βαθμό, οι περιφερειακές ειδήσεις αφορούσαν είτε τοπικά πανηγύρια και έθιμα -του τύπου «μωμόγεροι» και κάθε είδους ξεσάλωμα που βαφτιζόταν «διονυσιακό»- είτε απαιτήσεις για αποζημιώσεις αγροτών. Αυτές οι δυο κατηγορίες ειδήσεων κυριαρχούσαν σε μεγάλο βαθμό.
Η εντύπωση που είχα αποκομίσει από το ζήτημα των αποζημιώσεων ήταν ότι πάντα, κάπου στην Ελλάδα, είχε ακραία καιρικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα να χάνονται σοδειές και εισοδήματα. Μονίμως κάπου καρποί πάγωναν, κάπου αλλού τα άνθη καταστρέφονταν από χαλάζι, κάπου παραπέρα το πράσινο σκουλήκι πολλαπλασιαζόταν με ταχύτητα του φωτός και κατέστρεφε το βαμβάκι. Τα αιτήματα για αποζημίωση για κάποια παραγωγή έρχονταν από παντού, με μεγάλη ποικιλία και -εκεί που δεν μπορούσα με τίποτα να το χωνέψω- υπήρχε απαίτηση για αποζημιώσεις και από όσους ΔΕΝ ήταν κατ’ επάγγελμα αγρότες.
Παραμονές των μεγάλων κινητοποιήσεων του 2010, παραβρέθηκα σε μια μεγάλη συνάντηση αγροτών, προσπαθώντας να κατανοήσω τα αιτήματά τους. Το συμπέρασμα που έβγαλα; «Καληνύχτα, Ελλάδα, αυτός ο τόπος δεν θ’ αλλάξει ποτέ», ακούγοντας εκπρόσωπο συνεταιρισμού να λέει το μνημειώδες «Αφού μπαίνει μέσα η κυβέρνηση 25 δισ., ας μπει μέσα ακόμη 1, δεν χάθηκε ο κόσμος».
Θυμήθηκα και πάλι όλα τα παραπάνω, διαβάζοντας την είδηση ότι «Τροπολογία με την οποία αναμένεται να δοθεί λύση στο θέμα των αποζημιώσεων, δενδροκαλλιεργητών, που υπέστησαν ζημίες από ακραία καιρικά φαινόμενα, τα οποία όμως δεν καλύπτονται ασφαλιστικά από τον ΕΛΓΑ, κατέθεσαν 26 Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, μεταξύ των οποίων και ο Βουλευτής Ημαθίας, Απόστολος Βεσυρόπουλος».
Ζήτησα τη βοήθεια του κοινού, δηλαδή αγροτών, προκειμένου να καταλάβω γιατί απαιτείται τροπολογία για ζημιές που ΔΕΝ καλύπτονται από τον ΕΛΓΑ. Διότι, με τη δική μου λογική (φαντάζομαι και του ΕΛΓΑ), πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Το κείμενο της τροπολογίας έρχεται να ακυρώσει οποιαδήποτε προϋπόθεση και να επιτρέπει αποζημιώσεις για ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις δενδρωδών καλλιεργειών και, μάλιστα, για όλο το 2013. Για του λόγου το αληθές, ιδού το κείμενο: «β) Στην παρ. 1 του άρθρου 5 του ν. 3877/2010 (ΦΕΚ Α΄160/2010) προστίθεται περίπτωση ιγ ως εξής: «Λοιπές δυσμενείς καιρικές συνθήκες οι οποίες από κοινού ή μεμονωμένα επηρεάζουν μειωτικά την εξέλιξη της αναμενόμενης παραγωγής δενδρωδών καλλιεργειών, πάνω από ορισμένο ποσοστό κατά νομό. Για το σκοπό αυτό συγκροτείται με εντολή του ΥΠΑΤ Επιστημονική Επιτροπή για την τεκμηρίωση των ανωτέρω.» γ) Η ισχύς της διάταξης της περίπτωσης ιγ της παρ. 1 του άρθρου 5 του ν. 3877/2010 αρχίζει από 01-01-2013.»
Και να τι έμαθα ή επιβεβαίωσα:
Οι αγρότες έχουν μάθει να ζητούν και να παίρνουν. Όσο περισσότερα ζητούν, τόσο περισσότερα παίρνουν. Έτσι, για παράδειγμα, το 2003, χρονιά με χιόνι στις 7 Απριλίου στη βόρεια Ελλάδα, οι ροδακινοπαραγωγοί αποζημιώθηκαν (και ορθώς αποζημιώθηκαν) με βάση, όμως, όχι την τιμή των προηγούμενων ετών. Αποζημιώθηκαν με βάση την τιμή του ροδάκινου της χρονιάς εκείνης η οποία -επειδή υπήρχαν λίγα προϊόντα στην αγορά λόγω του χιονιού- ήταν ασύγκριτα ακριβότερη σε σχέση με αυτή των περασμένων ετών! Αποτέλεσμα ήταν να βγουν πολλά λεφτά για τους αγρότες και ο πολιτικός που πρωτοστάτησε, τότε, στον αγώνα για τις υψηλές αποζημιώσεις να γίνει ένα είδος Μεγάλου Ευεργέτη σε περιοχές με εκλογικό προσανατολισμό παραδοσιακά διαφορετικό από Εκείνου.
Έκτοτε, γίνεται τρελό πάρτι. Ιδίως με την επιλογή των φυτών. Αντί να επιλέγονται ποικιλίες ανθεκτικές στο κρύο και τις παγωνιές, προτιμώνται οι ντελικάτες, επειδή έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να καταστραφούν και να καταβληθούν αποζημιώσεις χωρίς πολύ κόπο.
Ο ΕΛΓΑ, προφανώς αναγνωρίζοντας ότι ο χειμώνας είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο -όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου- αποζημιώνει για τις παγωνιές από τον Μάρτιο κι έπειτα. Η τροπολογία αυτή έρχεται να παρέμβει στη λογική και να χορηγήσει αποζημιώσεις για οποιαδήποτε τυχόν κακοκαιρία μπορεί να επηρέασε την παραγωγή, ανεξαρτήτως εποχής. Στην αιτιολογική έκθεση γίνεται λόγος για «συνδυασμό ακραίων καιρικών φαινομένων – εξαιρετικά ήπιος χειμώνας, απότομες διακυμάνσεις θερμοκρασιών, ισχυροί άνεμοι στη διάρκεια της ανθοφορίας, ζημιές στο ρόδινο στάδιο, έντονες βροχοπτώσεις κ.α.» που «συνετέλεσαν στην εμφάνιση εκτεταμένης ακαρπίας και στην απώλεια μεγάλου μέρους της παραγωγής, ιδίως στις δενδρώδεις καλλιέργειες.». Προφανώς οι 26 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είναι και μετεωρολόγοι και γνωρίζουν από «ακραία καιρικά φαινόμενα».
Οι αγρότες επιμένουν ότι μετά το 2009 μπήκε κάποια τάξη στον ΕΛΓΑ – και μπράβο. Έλα, όμως, που έρχονται εκλογές κι η ικανοποίηση των αγροτών αποτελεί πεδίο δόξης λαμπρό για πολιτικάντηδες παλιάς κοπής που έχουν συνηθίσει να κάνουν καριέρα χάρη στο λεφτόδεντρο που μοιάζει να ανθίσταται σε μειώσεις μισθών, αυξήσεις φόρων και οικονομικό στραγγαλισμό των συνήθων υποζυγίων.
Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την τοποθέτηση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθανασίου Τσαυτάρη, τον οποίον πολλοί επιμένουμε να διαχωρίζουμε από τους πολιτικάντηδες του λεφτόδεντρου. Κατόπιν, θα επανέλθω στο θέμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: