Δευτέρα, Νοεμβρίου 25, 2013

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Ανδρέα Κάλβου
 (1792-1869)
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

α΄
Ερατεινή, γλυκεία  
θυγάτηρ Υπερίονος,  
πόσον, ω χρυσοβλέφαρος, 
 πόσον δεκτή και νόστιμη
  5 φέγγεις ω ημέρα.
β΄
Ελεύθερος ή δούλος  
τί χρησιμεύει αν είναι,  
μόνον ας ζήσει ο άνθρωπος, 
 ότι είναι η γη παράδεισος,  
10 και η ζωή μία.
γ΄
Δεύτε, ενώ τα της Κύπριδος  
δάκτυλα μυρισμένα  
τας χορδάς κολακεύωσι, 
και η τρυφερά κιθάρα  
15 τον κόσμον θέλγει·
δ΄
Τρέξατε σεις ω αμέριμνα  
πλήθη λαών· τον μέγαν  
μελίφρονα αμφορέα 
 του Βασσαρέως αδράξατε 
20 νέοι και παρθένοι.
ε΄
Με χιτώνα σιδώνιον, 
με σάνδαλα χρυσόδετα
  χοροβατούντες ψάλατε 
ή την στροφήν την λέσβιον, 
 25 ή τέιον μέλος.—
ς΄
—Φθάνει τώρα το κέρασμα,  
φθάνει ο χορός, και τ’ άσμα·  
κάθε ηδονή το μέτριον  
εάν αγαπά, ας προσφύγομεν  
30 εις χαράν άλλην.
ζ΄
Εδώ υπό τον πολύφυλλον  
και δροσερόν κεδρώνα  
ελάτε, ας αναπαύσομεν 
το κορμί μας και ας έχομεν 
 35 τ’ άνθη διά στρώμα.
η΄
Ένα φιλί… κι έν’ άλλο…
  Έρωτα τρέξε, εξάπλωσον  
αιώνια τα πτερά σου,  
σκέπασον το μυστήριον  
40 της εορτής σου.
θ΄
Ούτω, καθό η ταχύπους  
Ίρις λάμπει και αβίαστος  
με τα ζεφύρια πνεύματα φεύγει, 
δι’ εμάς αδάκριτοι 
 45 φεύγουν οι ημέραι.—

Πηγή: Παναγιώτης Σ. Πίστας,  "Ανδρέας Κάλβος , Μικρές ωδές και άλλα ποιήματα",
 Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: