Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007

ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ


ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Με αφορμή την ομολογουμένως θλιβερή εξέλιξη της υγείας του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστόδουλου, γίναμε όλοι μάρτυρες και θύματα μιας άνευ προηγουμένου μακάβριας παράκρουσης μέσα από τα λάγνα ΜΜΕ και δη τα ηλεκτρονικά.
Από δω πήγε ο καρκίνος, από κει έτρεξαν οι μεταστάσεις, τόσα είναι τα καινούργια ογκίδια, από το συκώτι ξεκίνησαν οι μεταστάσεις, από το χειρουργημένο και «θεραπευμένο» (!) καρκίνο του εντέρου ξεκίνησαν οι μεταστάσεις…, δεν ήταν η σειρά του για μεταμόσχευση… και πάει λέγοντας ή μάλλον κλαίγοντας. Σκέτος πανζουρλισμός.
Θα ήταν ανειλικρινές για μένα να σταθώ μόνο στα παραπάνω κι επειδή θέλω να τα πηγαίνω καλά με τον εαυτό μου, θέτω σε εσάς τις σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν από όλη αυτή την ιστορία.
Πρώτα απ’ όλα με ενοχλεί πόσο φοβάται ένας ιερέας το θάνατο, που υποτίθεται ότι γι’ αυτόν σημαίνει λύτρωση κι επιστροφή στο Θεό. Τον φοβάται και ζητάει παράταση ζωής. Και μετέπειτα όμως είναι προκλητική αυτή η ιστορία. Ενώ φτωχοί σε παρόμοιες ασθένειες πεθαίνουν αβοήθητοι γιατί καμία ασφάλεια δεν αναλαμβάνει δαπανηρές θεραπείες, ο θρησκευτικός ηγέτης, δίνει του κόσμου τα χρήματα, δημόσια ή της εκκλησίας, για να γιατρέψει «εαυτόν».
Ο Αρχιεπίσκοπος δε διακρίνεται σε τίποτα από ένα κοινό άνθρωπο, όσον αφορά τον τρόμο μπροστά στον θάνατο και δεν διακρίνεται σε τίποτα από έναν πλούσιο άνθρωπο που δεν ασχολείται καθόλου με τη θρησκεία κι εκμεταλλεύεται ό,τι μπορεί. Με αυτή τη λογική καλά κάνει όποιος πατάει επί πτωμάτων για να σώσει το τομάρι του.
Είναι επίσης φοβερό το πώς παρακολουθούν όλοι εντός της εκκλησίας αυτή την ιστορία και δε λένε λέξη. Πώς δέχονται αδιαμαρτύρητα αυτή την κατάσταση; Οι ανακοινώσεις τους το μόνο που έχουν, είναι να ψέξουν τον «κανιβαλισμό» των ΜΜΕ. Δεν τους πειράζει η στάση του Αρχιεπίσκοπου, η χρήση από τα ΜΜΕ ήταν το πρόβλημα…
Αυτοί δε οι ίδιοι οι πνευματικοί, αν πάθει τίποτα ένας λαϊκός άνθρωπος, θα τον καλέσουν να αναλογιστεί το τι έχει πράξει ή να δει το κακό σαν σημάδι του Θεού για να συλλογιστεί ή δεν ξέρω τι άλλο. Και σίγουρα δεν θα έδιναν χρήματα σε κοινό άνθρωπο για να εγχειριστεί αλλά θα προσεύχονταν γι’ αυτόν.
Και το εναγώνιο ερώτημά μου είναι: Νοιώθει ο φτωχός λαός αυτό που νομίζω; Το ανθρωπάκι που δεν έχει τα οικονομικά μέσα να πληρώσει περισσότερους από έναν γιατρό για διάγνωση και θεραπεία, αυτός που πασχίζει στα νοσοκομεία-μπουντρούμια για το ταίρι του, το παιδί του, τον αγαπημένο του;
Αναρωτιέμαι πάντως, με τη δόση μαύρου χιούμορ που με ταλαιπωρεί: Αν ο Αρχιεπίσκοπος όντως επικοινωνεί με τον Θεό, πως και δεν ήξερε ότι θα αποτύγχανε η μεταμόσχευση - εκτός αν και ο Θεός έχει χιούμορ…
Αυτά που γράφω δε είναι από κακία ή ειρωνεία. Είναι η αυτοεξομολόγηση, που μόλις την κάνω, μπαίνουν όλα στη σειρά και απαλαίνει η σκέψη μου. Εύχομαι ολόψυχα, στον άνθρωπο Χριστόδουλο, από καρδιάς περαστικά! Σε αυτόν και σε όλους όσους ασθενούν και πονούν επί γης!
Σταμάτης Φεργάδης
Εκδότης- Ιδιοκτήτης της Μηνιαίας Εφημερίδας
FREE PRESS
ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΗ
Αναδημοσίευση από το BioKosmos News,τχ. 53,10/2007

2 σχόλια:

Swell είπε...

Πολύ καλό Sting.

gademissa είπε...

Πολύ ωραία τα είπε το Σταμάτης!